Nikola Rajković

Španija za klasu iznad ostalih

Doktorat profesora De la Fuentea za evropsku krunu

Jedno od najljepših prvenstava Evrope završeno je sinoć u Berlinu. Nepodijeljeno je mišljenje da je Španija bila najbolji tim na turniru i da je zasluženo osvojila rekordni četvrti trofej, prestigavši Njemačku.

U finalu je nadigrala Engleze, slavila rezulatom 2:1, a ponovo je selektor Luis de la Fuente imao izvanredan osjećaj za idealnu izmjenu - Ojarzabal je ušao u igru umjesto Morate i pogotkom odlučio utakmicu u kojoj je njegov tim potpuno dominirao, imao veći broj udaraca, kornera, veći posjed lopte. Da nije Pikford bio tako dobro raspoložen, pobjeda je mogla biti ubjedljivija.

Sedam pobjeda, 15 golova, eliminisani vicešampioni svijeta Francuzi, domaćini Njemci, u grupi su nadigrali bivše prvake Italijane i bronzane sa prvenstva svijeta, Hrvate. Sa stilom su potvrdili da prošlogodišnje osvajanje Lige nacija nije bilo slučajno, već da je De la Fuente, koji već 11 godina radi u Savezu, formirao selekciju koja može da ponovi uspjehe generacije Ćavija i Injeste, koji su sinoć bili na Olimpijskom stadionu u Berlinu.

Individualne nagrade pripale su takođe Špancima. Rodri je MVP šampionata, Jamal najbolji mladi igrač, a uz njih su ekstra klasu pokazali i Niko Vilijams, strijelac prvog gola u finalu, i Olmo, čiju će intervenciju s gol-linije u finišu meča navijači više pamtiti nego njegova tri gola u nokaut fazi. Odbrana neprobojna sa liderom Laportom, na sedam utakmica Simon je primio samo četiri gola.

Englezi ponovo nijesu uspjeli, stali su na posljednjoj stepenici, baš kao i prije tri godine kada su nakon penala izgubili finale od Italijana. Utisak je da trofej nijesu ni zaslužili, jer su se provukli kroz takmičenje u grupi, a u nokaut mečevima su jurili prednost protivnika na svakoj utakmici, igrali neatraktivno, bili miljenici sreće sve do sinoć kada je šut Geija za produžetke zaustavio Olmo.

Zašto se Sautgejt, koji u timu ima najbolje igrače engleske i španske lige, najboljeg strijelca Bundeslige, i plejadu velikih talenata poput Palmera, odlučio za defanzivni stil igre na turniru pitaju se fudbalski eksperti i mediji na ostrvu, ali jedno je jasno, na takav način fudbal se nije mogao vratiti kući.

Ipak, treba napomenuti da je sa dva finala evropskih prvenstava i polufinalem Mundijala u Rusiji, Sautgejt najuspješniji selektor Gordog Albiona od 1966. godine i Alfa Remzija, sa kojim su osvojili titulu prvaka svijeta.

Ovaj turnir pamtiće se po izvanrednom fudbalu Rangnikove Austrije i Jakinove Švajcarske, dobar utisak ostavile su i hrabre i taktički majstorski posložene selekcije Turske, Slovačke, Rumunije i Slovenije, Gruzija kao debitant je stigla do osmine finala pobjedom protiv Portugala, a razočarali su Italijani, Hrvati, Srbi i Škoti, koji su imali najbolju podršku sa tribina, a prikazali najslabiji fudbal na prvenstvu.

Oboreni su i razni rekordi - Bajrami je postigao najbrži gol, u 23. sekundi susreta Italija - Albanija, Jamal je prije nego što je proslavio 17. rođendan postao najmlađi debitant i strijelac na prvenstvima kontinenta, a Luka Modrić (nepunih 39) najstariji strijelac, Pepe (41) najstariji igrač, inače Jamalov otac mlađi je od Pepea sedam godina.

Njemačka je, baš kao i zimus kada je bila organizator rukometnog prvenstva kontinenta, bila izvanredan domaćin, uz oborene rekorde gledanosti na stadionima i kraj malih ekrana.

Naredno prvenstvo je za četiri godine u Velikoj Britaniji, tada nadamo se prvi put i sa crnogorskom fudbalskom reprezentacijom.