Luka Vlaisavljević

Fudbalski bogovi bez krune: Mesi i Ronaldo nisu pokorili Majami i Rijad

Kada su Lionel Mesi i Kristijano Ronaldo rekli zbogom Evropi, mnogi su očekivali da će nove sredine brzo pasti pred veličinom njihovih imena.

Mesi je krenuo put Majamija, Ronaldo u Rijad, a oba projekta, barem na papiru, djelovala su kao logični nastavak prebogatih karijera, kako bi se u predpenzionerskim danima napravila dominacija u egzotičnim sredinama.

Međutim, ispostaviće se da su i MLS i Saudijska Pro liga tvrd orah, čak i za dvojicu najvećih u istoriji.

Mesi je u Inter Majami stigao sa titulom svjetskog prvaka u džepu, kao neprikosnoveni fudbalski genije čiji dolazak je de facto promijenio geopolitičku kartu američkog fudbala.

I zaista, efekat je bio instantan – dresovi su planuli, utakmice se prebacile u udarne termine, Leo je na svom debiju uzeo Liga kup uz nekoliko spektakularnih golova, a zatim i Suporters šild za najbolji učinak u regularnom dijelu Istočne konferencije MLS-a.

Ali  MLS Kup, ono što se računa kao zvanična titula šampiona lige - nije stigao.

Inter Majami nije uopšte ušao u plej-of 2023. godine, a u 2024. su ispali u prvoj rundi, dok aktuelna sezona zasad više liči na kampanju za stabilizaciju nego na pohod ka naslovu.

Iako je Mesi često briljantan, sve češće ga nema, zbog povreda, umora, selektivnog pristupa. Timski, Majami i dalje djeluje kao skup velikih imena bez sistema, a bez sistema - nema trofeja.

Kristijano Ronaldo je s druge strane krenuo ranije, još u januaru 2023. potpisao je za Al Nasr, u jednoj od najglasnijih selidbi van Evrope koju je fudbal do tada vidio.

Bio je to potez koji je otvorio lavinu, Saudijska Arabija je počela da kupuje sve što ima fudbalsku biografiju. Ali, za razliku od svojih slavnih dana u Madridu, Mančesteru, Torinu, Ronaldo u Rijadu nije podizao pehare. Dva puta je morao da gleda kako Al Hilal i Al Itihad slave, dok je njegov Al Nasr ostajao praznih ruku kada je najviše trebalo.

Jeste – osvojio je Arapski klupski kup, turnir koji je sam vukao do kraja ekipu kao najbolji strijelac.

Ali Saudijska Pro liga, zvanična titula, ostala mu je nedostižna.

Ronaldo je bio najbolji strijelac lige, postizao spektakularne golove, ali kada se sve sabere – njegov boravak u Al Nasru završen je sinoć, porazom od Al Feteha.

Uslijedila je izjava poslije ponoći: "Zatvaram ovo poglavlje." I to baš na način koji mu je, u fudbalskom smislu, bio najneprirodniji - bez trona.

I dok se budućnost 40-godišnjeg Portugalca dovodi u pitanje, predsjednik FIFA-e Đani Infantino nagovijestio je da bi Ronaldo mogao da zaigra na proširenom Svjetskom klupskom prvenstvu ovog ljeta u SAD.

I dok se nagađa koji klub bi mogao da dovede Ronalda, pominje se Al Hilal, Mesi se sa Interom već kvalifikovao.

Način na koji je Infantino "ugurao" Majami, osvajanjem Suporters šilda, je priča za sebe, ali svakako da je prvi čovjek FIFA-e želio Mesija kao promotera na američkom tlu.

Ali kad pogledamo suštinu – nijedan nije ispunio ono što se najviše mjerilo.

Nisu donijeli šampionske titule. Nisu podigli pehar nacionalne lige.

Iako su fudbalski svijet još jednom pomjerili svojim prisustvom, rezultatski učinak ostaje djelimičan.

U njihovim godinama, više se ne traži konstantnost, ali se očekuje simbolika.

A simbolike ovdje ne manjka - Mesi gradi globalni brend u Majamiju, Ronaldo je dobio jedan od najvećih ugovora ikada, sa preko 200 miliona eura po sezoni, sada traži posljednju veliku scenu.

Jedan djeluje spokojno i pomireno, drugi i dalje želi izazov.

Ulogu revolucionara odigrali su - i MLS i Saudijska liga danas su veće nego što su bile ranije.

Ali nisu uspjeli da budu ono što su godinama bili u Evropi - šampioni.

I možda baš zato ove faze karijere i djeluju kao epilog romana koji su već završili. Jer više ne pišu istoriju, sada se samo pozdravljaju s njom.

I kad za godinu, dvije okače kopačke o klin, u njihovim biografijama biće zapisan čudan detalj: da su posljednje fudbalske bitke vodili tamo gdje ipak nisu uspjeli da pobjede najvećeg neprijatalja svakog sportiste, svakog čovjeka - točak vremena.