L.V.

Od ponora do evropskog trona - Magdeburg slavio u njemačkom finalu

Ono što je početkom zime djelovalo kao sezona osuđena na tihu predaju, završilo se na najvišoj mogućoj pozornici pod svodovima “Lankses arene”, uz šampionski pehar Lige šampiona. Magdeburg je drugi put u tri godine, i treći put u istoriji, postao prvak Evrope. U finalu u kojem su svi znali sve jedni o drugima, ekipa Beneta Vigeta nadigrala je šampiona Bundeslige Fuhse Berlin 32:26 (16:12).

Bio je to okršaj dvije filozofije, dva njemačka giganta u zenitu svojih snaga, i četvrti međusobni duel u sezoni. Prva tri su pripala Berlinu. Četvrti, onaj koji se broji najviše Magdeburgu.

Već sredinom prvog poluvremena Magdeburg je nametnuo ritam, poveo sa četiri razlike i do kraja meča se nije "osvrtao". Igrali su disciplinovano, pametno, brzo i bez većih padova.

Berlin nije uspio da iskoristi manju fizičku potrošnju iz polufinala.

Naprotiv, izgledali su tromo. Magdeburg je svakim minutom bivao čvršći. Gidsel je bio zaključan u defanzivnoj klopci, tranzicija Berlina ugušena. Dejan Milosavljev je upisao tek poneku intervenciju prije nego što ga je zamijenio Ludvig krajem prvog dijela – i to tek nakon serije pogodaka koja je već kreirala jaz koji se više nije mogao premostiti.

Najveći pojedinačni heroj utakmice nosio je dres sa brojem 1. Španski čuvar mreže Serhejo Ernandes odbranio je 18 šuteva, a u rukometu nema ništa gore po protivnika od golmana koji se rasbrani.

Ali ono što je bilo još impresivnije sinhronizacija odbrane.

Gidsel, najbolji rukometaš planete, sveden je na perifernu ulogu, ideje Berlina ugušene, a pokušaji sa krila bili su više produkt frustracije nego izrađenih napada.

Teško je zamisliti veću takmičarsku amplitudu od one koju je Magdeburg preživio ove sezone. U jednom trenutku, ekipa je bila daleko od vrha Bundeslige, čak i plasman u osminu finala Lige šampiona bio je pod znakom pitanja. Povrede, forma, mentalni zamor – sve je ukazivalo na sezonu za zaborav. Ali Viget je odbio da je preda.

U nokaut fazi, Magdeburg se transformisao.

Ironija ovog finala je da su obje ekipe imale sezone iz snova. Berlin je osvojio prvu titulu u Bundesligi, pregazio Nant u polufinalu, imao najubojitiji napad u Evropi. Sve je djelovalo spremno za njihov prvi evropski naslov. Ali nije došao.

Ova sezona Lige šampiona dodatno je osnažila tezu o apsolutnoj dominaciji njemačkog rukometa. Kil je osvojio Kup Njemačke, Flensburg EHF Ligu Evrope, Berlin Bundesligu, a Magdeburg – najvažnije takmičenje od svih.

Nemačka scena nije dala jednog vladara – već četiri različita šampiona, svaki sa svojim stilom i pristupom.

Nakon godinu pauze, trofej Lige šampiona vraća se na istok Njemačke. Za Magdeburg, grad u kojem se rukomet ne igra već živi ovo je više od pobjede.