Tufik Softić

Berane

Traže diplomatsko predstavništvo Luksemburga na sjeveru

Grupa crnogorskih građana u dijaspori u Luksemburgu,  obnovila je inicijativu da, ukoliko ta zapadnoevropska zemlja bude otvarala diplomatsko predstavništvo u našoj državi, to bude negdje na sjeveru Crne Gore, Beranama ili Bijelom Polju, ako već nema uslov u Petnjici.

Istovjetnu inicijativu je mnogo ranije pokrenuo Klub naših iseljenika u toj zemlji, ali je do sada ideja ostala nerealizovana. Luksemburg dipolomatsku misiju u ovom regionu i dalje obavlja preko ambasade Belgije u Beogradu.               

Crnogorski građani u Luksemburgu ističu kako nema ni jednog grada u Crnoj Gori iz kojeg više stanovništva boravi ili je boravilo u Lukseburgu nego što je to Petnjica, koja je do 2013. godine teritorijalno bila dio opštine Berane. Od tada je samostalna opština, ali skoro sve institucije koje su potrebne Petnjici nalaze se i dalje u Beranama.

„Mislimo da je inicijativa da diplomatsko predstavništvo ove zemlje bude smještena u Beranama nije loša. Naravno, od nas ne zavisi da li će ona biti relaizovana, ali naše je da ukažemo da je to potpuno racionalna ideja“ - keže jedan iseljenika koji ne želi da mu se pominje ime, jer još uvijek nije u potpunosti regulisao svoj status u toj zemlji. 

Prema nepotpunim podacima vjeruje se da samo sa sjevera Crne Gore u Luksemburgu ima oko 15 hiljada ljudi koji tamo danas regularno borave, od čega više od polovine iz Berana, i to uglavnom sa područja Bihora.

U svakom slučaju pouzdano se može reći da nema zapadnoevropske zemlje za koju su Bihorci više vezani nego za ovu. U Lukseburgu postoji čak i četvrt u kojoj pretežno žive ljudi porijeklom iz Petnjice. Prema nekim projekcijama, u Luksemburgu odrasta četvrta generacija naših iseljenika

Prema nezvaničnim podacima i sada, kada je to pitanje aktuelizovano,  upravo je sa područja Petnjice i Bihora najviše zahtjeva za dobijanje azila u Luksemburgu. 

Najveći talas odlazaka za tu zemlju, tada uglavnom  ilegalnim kanalima, dogodio se u vrijeme velikih političkih turbulencija, 1999. godine. Tada je, kakao se pretpostavlja, samo iz Petnjice u Luksemburg otišlo oko tri hiljade ljudi, mahom Bošnjaka.

Dobijajući politički azil, iako su motivi odlaska bili više ekonomske prirode, oni su u Luksemburgu proveli tri-četiri godine, prije nego su deportovani nazad. Kada su se, naime,  političke tenzije u ovom regionu smirile, Vlada Luksemburga je počela da im uskraćuje gostoprimstvo.

Vraćajući ih nazad, Luksemburg je počeo sa ulaganjima u Crnu Goru, a prevenstveno u krajeve i gradove iz kojih su povratnici. U Luksemburgu i dalje boravi veliki broj ljudi sa ovog područja, sa čvrstim rodbinskim vezama u Petnjici i Beranama i potrebom za čestim putovanjima i posjećivanjima.

„Sve su to argumenti koji govore da nema neke zapadnoevropske zemlje i nekog kraja u Crnoj Gori koji su u bližim odnosima preko građana nego što je to sa Petnjicom i Petnjicom sa jedne, i Luksemburgom sa druge strane“ - kaže naš sagovornik.

Građani koji pokreću inicijativu da na sjeveru bude sjedište luksemburgškog  diplomatskog predstavništva, ako je moguće konzulata, ističu da ovaj Berane ima za to sve uslove.

„Ako bi se još aktivirao aerodrom, ne megalomanski, već za neke manje avione i letove,  i Berane ponovo dobilo vazdušnu luku, to bi bila i najkraća veza sa inostranstvom. Logočno je da diplomatsko predstavništvo Luksemburga ili neke zemlje Beneluksa bude u Beranama“ - dodaje naš sagovornik.

Berane je, inače, od ranije i grad pobratim sa luksemburkškim gradom Dudelanž. Protokol o bratimljenju je u Beranama potpisao tadašnji gradonačelnik tog grada Aleks Bodri.

On je još tada kazao da je inicijativa za bratimljenje potekla od crnogorskih iseljenika koji žive u tom zapadnoevropskom gradu.

Gradonačelnik Dudelanža je objasnio da samo u tom luksemburškom gradu živi oko pet stotina građana iz Crne Gore, a među njima najviše iz Berana i Petnjice, kao i da je Dudelanž grad sa velikim brojem imigranata i sa mnogo kultura i nacija.

Možda od inicijative za otvaranje dipolomatskog predstavništva te države na sjeveru Crne Gore ne bude ni ovog puta ništa, kao ni desetak godina ranije, ali se čini da nije nerealna.