B.Bu. [ Klix.ba ]

Da li je Ajfelova kula Teslina antena za bežičnu struju

U digitalnom dobu, gdje je granica između nauke i misterije ponekad zamagljena, sve češće se pojavljuju snimci i svjedočenja koja navodno otkrivaju „pravu svrhu“ Ajfelove kule. Ti „zabranjeni videi“ prikazuju teoriju po kojoj čuvena konstrukcija Gustava Ajfela nije samo spomenik tehničke genijalnosti 19. vijeka, već dio mnogo dublje, gotovo zaboravljene priče o bežičnom prenosu energije, ideji koja je zaokupljala Nikolu Teslu.

Prema tim tvrdnjama, Ajfelova kula nije bila osmišljena samo kao toranj za posmatranje i simbol Pariza, već i kao ogromna antena sposobna da širi elektromagnetne talase kroz atmosferu.

Iako ne postoje istorijski dokazi da je Tesla direktno radio s Ajfelom, ideja da bi tako visoka metalna konstrukcija mogla da posluži kao eksperimentalni prijemnik ili emiter bežične energije ima naučnu logiku u kontekstu Teslinih istraživanja.

Tesla je vjerovao da Zemlja i jonosfera zajedno čine prirodni rezonantni sistem kroz koji je moguće prenositi energiju bez žica. Upravo je na toj ideji, početkom 20. vijeka, zasnovao svoj čuveni projekat Wardenclyffe Tower u SAD – ogromnu konstrukciju visoku 57 metara, sličnu po namjeni onome za šta su mnogi kasnije zamišljali da je svrha Ajfelove kule. Tesla je želio da pomoću nje, putem Zemljinog elektromagnetnog polja, pošalje električnu energiju, pa čak i informacije, bilo gdje na planeti.

Kako je kula postala „antena“
Kulu na marsovim poljima u Parizu projektovao je inženjer Gustav Ajfel sa svojim timom, u cilju obilježavanja stogodišnjice Francuske revolucije. Visoka oko 300 metara pri izgradnji, imala je privremeni karakter i bilo je predviđeno da stoji svega dvadesetak godina.
Već pri njenom stvaranju, Ajfel je imao viziju da kula može da služi i nauci, meteorologiji, astronomiji, aerodinamici, ali i komunikacijama.

„Biće za svakoga laboratorija kakva dosad nije postojala“, isticao je, piše na portalu La tour Eiffel.

Iako je svoju kulu gradio da bude izložbeni paviljon za Svjetsku izložbu 1889. godine, Ajfel koji je bio fasciniran naukom i eksperimentima, na njenom vrhu je postavio meteorološku stanicu, radio-antene i čak održavao naučne eksperimente sa bežičnim prenosom signala.

Već krajem 19. vijeka francuski fizičari i vojni inženjeri koristili su kulu za prve eksperimente sa radio-telegrafijom - istom tehnologijom koja je Teslu inspirisala u Americi.

Zagovornici teorije o „tajnoj Teslinoj vezi“ tvrde da je Ajfel bio upoznat sa Teslinim radovima, kao i da je znao za ideju korišćenja visokih metalnih tornjeva kao rezonatora za elektromagnetne talase.

Neki snimci i rekonstrukcije, koje kruže internetom, prikazuju Ajfelovu kulu kako navodno „sija“ u noći zahvaljujući energiji prenijetoj bez žica. Iako je to, naravno, umjetnička obrada i ne naučni dokaz, sama simbolika te slike odražava ono što je Tesla želio da postigne – svijet u kome bi električna energija slobodno putovala vazduhom.

Početkom 20. vijeka Ajfelova kula je zaista postala jedan od prvih radio-tornjeva na svijetu. Kula ni danas ne služi isključivo kao spomenik, već nosi stotine antena i relej-opremu za radio, televiziju i digitalno emitovanje, piše Tarifs.

Njena metalna struktura i visina činile su je idealnom za emitovanje talasa, pa je još 1903. godine služila za prenos vojnih i meteoroloških signala, a kasnije i za radio-program. Time je, ironijom istorije, makar djelimično ostvareno ono što je Tesla sanjao: bežičan prenos energije, makar u obliku informacija.