Ž.Š.

Trofejni prvak Crne Gore u četiri sporta

Miodrag-Mijo Đikanović (73) dobro je poznato ime medju starijim ljubiteljima sporta. U nekoliko sportova tokom duge karijere dokazao se brojnim uspjesima i trofejima, pripada plejadi asova koje je Crna Gora svojevremeno iznjedrila,a koji su bili sinonim za svestrane takmičare. Osvajao je naslove šampiona tadašnje Republike i države u karateu, stonom tenisu, streljaštvu i malom fudbalu.

Svestrano talentovan Podgoričanin Miodrag – Mijo Đikanović uspješno se oprobao u više disciplina, a kao karatista je dosegao najveće domete i bio poznato ime u okvirima tadašnje velike SFR Jugoslavije. Mijo je 1974. godine postao istorijski prvi nosilac iz Crne Gore majstorskog karate crnog pojasa. Na polaganju je učesrtvovalo 117 takmičara, a Mijo je bio jedan od 15 koji su se dokazali kod čuvenog Japanca Taidjija Kazea i ostalih članova komisije. Nakon njega to visoko priznanje dobili su Derviš Selhanović i Dragan Sekulović. Nije bilo čudo što je Mijo bio prvi karatista iz Crne Gore u reprezentaciji Jugoslavije.

"Imao sam zaista uspješnu karate karijeru. Mogu da se pohvalim da sam šest puta bio prvak Crne Gore, jednom osvajač Kupa. Te trofeje sam osvajao u polusrednjoj i srednjoj kategoriji, a bio sam i aposlutni šampion. Moji najveći rivali tada bili su Puco Vojičić, Čedo Radičević, pokojni Vlado Zarubica. Karate je tada bio novi sport koji je iz dana u dan osvajao sve veći broj pristalica. Stariji ljubitelji sporta još pamte tadašnje velike borbe", prisjeća se šampionskih karate dana junak naše sportske priče Mijo Đikanović, tadašnji član Karate kluba Student.

U istoriji crnogorskog karatea posebno je značajna 1978. godina . Tada je Karate klub Tehničar na šampionatu u Danilovgradu postao prvi klupski prvak Jugoslavije. Mijo je bio trener i kapiten ekipe koja je ostvarila istorijski rezultat.

Na startu sportske karijere Mijo Đikanović se uspješno bavio streljaštvom i stonim tenisom. Bio je član Streljačke družine Centar, koja je postala pionirski prvak Crne Gore , a njegov klupski drug Dragan Ramović je tada stigao i do naslova najboljeg pionira Jugoslavije.

Vazdušnu pušku je potom zamijenio stonoterniskim reketom i ubrzo je i tu pokazao veliki talenat. Sa Sašom Milačićem i Slavkom Mandićem osvojio je titulu ekipnog juniorskog prvaka Crne Gore. Igrao je tada za ekipu Gimnazijalca i Titograda, a kasnije je prešao u Budućnost. Kao senior (uporedo sa karate karijerom) bio je republički šampion u dublovima sa Berancem Brankom Zečevićem i Draganom Mijuškovićem iz tadašnjeg Titograda.

Vitalnog 73-godišnjaka pitali smo koji sport kojim se aktivno bavio je najviše volio, odnosno u kojem je mogao da postigne još bolje rezultate.

"Bio sam svestrani sportista, osvojio što se kaže hiljadu trofeja, u karateu dosegao visine, ali smatram da je moja najveće greška što nisam nastavio da igram veliki fudbal. Bio sam zaista veliki talenat. Kada sam upisao gimnaziju moj prvi razred osvojio je prvo mjesto na školskom turniru i to je bilo jedini put da najmladja ekipa pobijedi. Bio sam omladinac Budućnosti zajedno sa Tonkom Miročevićem i Cacom Ljumovićem, a na trening me odveo Nino Jovanović. Bili smo drugari iz kvarta, a dali su mi nadimak Skoblar, po tadašnjem reprezentativcu, koji je kasnije sa 44 gola bio strijelac sezone u Francuskoj“, ističe Đikanović.

Medjutim, Mijo je kasnije postao jedan od najboljih igrača malog fudbala Crne Gore i Jugoslavije.

"Sa ekipom Transport bio sam prvak Jugoslavije, a činili su je i Željko Gašić, Šico Mugoša, Nino Abdomerović, Kena i ostali. Tu se nakon turnira u 115 gradova u završnici nadmetalo 16 ekipa. Osvojili smo šampionsku titulu u Sremskoj Mitrovici".

Igrao je Mijo veoma uspješno i za ekipu Žute zgrade i osvajao brojne trofeje, medju kojima i prestižni turnir Večernjih Novosti u Smederevu. A timske kolege bili su mu Brano Ilić, Šeko Elezović, Špirac Radojičić, Draško Nikolić, Aco Tatar, Vesko Ćetković, Ćile Vujović, te golmani Miško Jovanović i Leko Boljević. Ređali su se uspjesi sve do 45. godine kada je okačio patike o klin.

Nakon dugogodišnje sportske karijere Mijo Đikanović provodi dane sa penzionerskim minimalcem, ali ne žali se.

"Imam zdravu porodicu, sina i kćerku koji su uspješni i petoro unučadi. Oni su moje najveće blago“,ističe Miodrag-Mijo Đikanović, jedan od najsvestranijih sportista Crne Gore.