S. Vulić [ n1info.rs ]

Sjećanje na Olivera Dragojevića

Oliver Dragojević umro je na današnji dan 2018.g. Bio je hrvatski muzičar, tekstopisac i jedna od najvećih ikona hrvatske muzike 20. vijeka. Njegove pjesme punile su arene, obilježavale festivale, sviraju se i na svadbama i na sahranama, slušaju se i na veseljima i na formalnim okupljanjima. Oliver je rođen 7. decembra 1947. u Splitu.

Oliverova porodica potiče sa Korčule, tačnije iz Vele Luke, gdje je proveo veći dio djetinjstva. Prilikom upisa u srednju školu odlučuje se i za muzičku školu, pa počinje da uči da svira klavir. Paralelno uči gitaru i klarinet. Ipak, njegov prvi instrument bila je usna harmonika koju mu je poklonio otac kad je imao samo pet godina. U svijet muzike ulazi početkom šezdesetih, postavši orguljaš splitske grupe Batali, piše Index.

Uočio ga je Zdenko Runjić, koji mu je dozvolio da obradi njegovu pjesmu Picaferaj na Festivalu zabavne muzike 1967. godine. Oliver je oduševio publiku. Na festival se vraća 1974. godine s pjesmom Ča će mi Copacabana i osvaja nagradu publike.

Njegova popularnost raste sredinom sedamdesetih, naročito zahvaljujući saradnji s Runjićem. Godine 1975. izlazi Galeb i ja, a 1976. Skalinada – obije postaju veliki hitovi.

Osamdesete godine prošlog vijeka za Olivera su značile dalji rad na karijeri uz podršku Zdenka Runjića. Njih dvojica nizali su hitove iz godine u godinu, a neke pjesme poznaju i najmlađe generacije. Riječ je o numerama Nadalina, Malinkonija, Romanca, Oprosti mi, pape, Vjeruj u ljubav i mnogim drugima.

Nakon više od četvrt vijeka saradnje, posljednji zajednički projekat bio im je album Teško mi je putovati iz 1992. godine. Sljedeće godine izlazi kompilacija njihovih najvećih hitova, a na drugom izdanju tog CD-a našla se i nova pjesma koju je napisao Zlatan Stipišić Džiboni.

„Cesarica“ najavljuje zlatne godine

„Cesarica“ je bila napisana isključivo za Olivera. Džiboni ga je posjetio kod kuće, uz vino su razgovarali o pjesmi i pokušavali da smisle melodiju. Kasnije je Oliver sjeo za klavir i počeo da dobija inspiraciju. Kad je pjesma bila gotova, nije djelovala posebno – barem ne na prvo slušanje. Njegova majka je tada rekla snaji da je izabrao najgoru pjesmu za festival. Cesarica je postala hit godine 1994.

Tokom ostatka devedesetih, Oliver objavljuje pjesme koje su pisali najvažniji muzičari tog vremena: Tonči Huljić, Zlatan Stipišić, Hari Rončević, Jure Stanić, Petar Grašo i drugi. Tada nastaju neki od njegovih najvećih hitova: Dobro jutro tugo, Lijepa bez duše, Dva put san umra, U ljubav vjere nemam, Pismo moja, Tko sam ja da ti sudim, Moj lipi anđele. Mnoge od tih pjesama mogle su se čuti na svakom koraku tokom njegovih koncerata.

Početkom novog milenijuma odlazi u Italiju, gdje izdaje album Trag u beskraju. O njemu se već počinje govoriti i izvan Hrvatske. Dvije godine kasnije snima novi album Vridilo je, čime započinje saradnju sa simfonijskim orkestrom. Album je vrlo brzo prodat u 50.000 primjeraka
.
Međunarodni nastupi i posljednje godine

Nakon toga, posvećuje se koncertima i nastupa širom Evrope. Godine 2006. pozvan je da nastupi u jednoj od najvažnijih koncertnih dvorana u Evropi – u Olimpiji u Parizu. Koncert je snimljen i kasnije izdat kao DVD i CD, a često se smatra njegovim najvrijednijim nastupom. Dvije godine kasnije nastupa u Karnegi holu u Njujorku, a 2011. godine koncert je održao i u Sidnejskoj operi.

Tokom 2010-ih održavao je koncerte i primao razne nagrade, ali nije prisustvovao dodjeli Porina u Spaladium Areni u Splitu 2018. godine – tada mu je već bilo loše.

Naime, 2017. godine dijagnostikovan mu je rak pluća, a hemioterapija nije pomogla. Posljednja dva mjeseca života proveo je u splitskoj bolnici. Umro je 29. jula 2018. godine, kasno u noć.

Više od 10.000 ljudi prisustvovalo je njegovom posljednjem ispraćaju na splitskoj Rivi. Proglašen je dan žalosti, a organizovane su brojne manifestacije u njegovu čast.

Sahranjen je 1. avgusta 2018. na groblju u Veloj Luci. Od 2019. godine u njegovu čast održava se petodnevni koncert uz učešće brojnih pjevača iz Hrvatske.