B.Bu. [ Politika.rs ]

Urbano pčelarstvo - Košnice na krovovima Menhetna

Endrju Kote, pčelar iz Njujorka, profesor engleskog i španskog jezika i majstor borilačkih vještina, gajenje pčela podigao je, bukvalno, na viši nivo.

Poznat kao pionir urbanog pčelarstva, Endrju je rođen u četvrtoj generaciji pčelara iz Konektikata i nastavio je porodičnu tradiciju - u Njujorku i u rodnom Konektikatu (od toga, šezdeset košnica su na krovovima nebodera u Bronksu, Bruklinu, Kvinsu, na Menhetnu, Long Ajlendu) brine o 200 košnica sa više od 75.000 pčela.

Njegove pčele se nalaze na raznovrsnim mjestima, uključujući krovove poznatih zgrada, hotela Valdorf Asorija i Hilton, vjerske objekte, škole, zajedničke bašte, sjeverni travnjak sjedišta Ujedinjenih nacija, Muzej moderne umjetnosti (MoMA), pa čak i groblja.

„Teško mi je da riječima opišem šta osjećam dok radim sa pčelama, jer mi se tada čini da sam povezan sa prirodom, jednostavno meditiram dok se brinem o njima”, kaže Endrju, Njujorčanin u svojim četrdesetim, koji se pčelarstvom bavi već jedanaest godina.

Pčele bez granica
Iako je briga o košnicama cjelodnevan posao, Koteova strast i profesija se razlikuju. On povremeno predaje engleski jezik i književnost studentima koledža da bi „odgajio njihovo mišljenje”, a pčelarstvom se bavi da bi ostvario prihod i poboljšao oprašivanje u zapuštenim gradskim četvrtima.

„Specijalizovao sam se za medonosne pčele. Drago mi je što mogu uz pomoć njih da pomognem da se bašte, parkovi i leje na krovovima grada oprašuju i uživam u onome”, kaže Endrju, koji je osnivač firme „Andrew’s Honey” i predsjednik Udruženja pčelara Njujorka.

Prije deset godina osnovao je i neprofitnu organizaciju „Pčele bez granica” - dobrotvornu organizaciju koja pruža sredstva i obrazovanje pčelarima u nerazvijenim zemljama, uglavnom na Fidžiju, Haitiju, u Ugandi i Keniji, kako bi se pomoću pčela smanjilo siromaštvo.

Glavna prednost ovakvog uzgoja pčelinjih zajednica jeste smanjena upotreba pesticida, koji su jedan od glavnih neprijatelja pčela i prijetnja njihovom opstanku.

„Termin ‘urbano pčelarstvo’ nastao je krajem osamdesetih godina prošlog vijeka, kada su zaljubljenici u ova divna stvorenja koji žive u velikim gradovima, u svojim dvorištima ili na ravnim krovovima zgrada, formirali mini pčelinjake sa nekoliko košnica. Posljednjih godina, globalni hotelski lanci i druge institucije pridružile su se trendu urbanog pčelarstva, donoseći gostima sopstveni med direktno na svoje stolove. S obzirom na dokumentovano smanjenje broja pčela u određenim geografskim područjima, posebno u Sjevernoj Americi i Evropi, ovo je ohrabrujuća vijest za čovječanstvo”, ističe Kote.

Od legalizacije pčelarstva u Njujorku 2010. godine, broj urbanih košnica je eksplodirao. Samo u 2020. godini, procijenjeno je da je u gradu bilo oko 600 registrovanih košnica. Ovaj trend je dodatno ubrzan tokom pandemije, kada su mnogi stanovnici tražili nove hobije povezane s prirodom, piše Flow Hive US.

Pčele u službi grada
Zeleni krovovi su više od estetike, smatraju iz kompanije RXR Realty, koja je jedna od onih koje su integrisale pčelarstvo u svoje zgrade, poput Starrett-Lehigh zgrade u Čelsiju, gdje se na krovu nalazi urbana farma sa devet košnica i oko 450.000 pčela. Ove košnice ne samo da doprinose biodiverzitetu, već služe i kao edukativni alati za stanare i posjetioce.

Urbane pčele igraju ključnu ulogu u oprašivanju biljaka u gradskim vrtovima i parkovima, doprinoseći zdravlju urbanog ekosistema. Zanimljivo je da pčele u gradovima često imaju pristup raznovrsnijim biljkama nego one u ruralnim područjima, što rezultira jedinstvenim ukusom meda.

Iako urbano pčelarstvo ima mnoge prednosti, stručnjaci upozoravaju na potencijalne probleme. Prekomjerni broj košnica može da dovede do konkurencije između domaćih i divljih pčela za ograničene resurse, što može negativno da utiče na lokalne populacije divljih oprašivača, piše WIRED.