A.J. [ Beta ]

Na jugu Engleske počeo da radi sistem za ispumpavanje ugljendioksida iz mora

Za borbu protiv klimatskih promjena veoma važan projekat, koji se zasniva na ispumpavanju ugljendioksida iz mora stavljen je u pogon na obali južne Engleske, javlja danas Bi-Bi-Si (BBC).

Mali pilot program zvani Sikjur (u prevodu: Lijek za more), dobija novac od vlade Velike Britanije koja traga za tehnologijama za borbu protiv klimatskih promjena. Za njega se izdvaja tri miliona funti, i jedan je od 15 projekata koje podržava britanska vlada sa ciljem razvoja projekata hvatanja i skladištenja gasova staklene bašte.

Širok je konsenzus među klimatolozima da je najviši prioritet u borbi protiv klimatskih promjena – sasijecanje emisija gasova staklene bašte, ključnog uzročnika globalnog zagrijevanja.

Međutim, mnogi naučnici takođe vjeruju da je dio rešenja – hvatanje dijela već ispuštenih gasova.

Ovakvi projekti, zvani „Hvatači ugljendioksida“, obično se bave ili izolovanjem emisija prilikom njihovog emitovanja ili njihovim izvlačenjem iz vazduha.

Ono što Sikjur čini toliko interesantnim jeste to što se kroz njega provjerava da li bi bilo efikasnije ispumpavati ugljendioksid iz mora nego iz vazduha, jer je tamo prisutniji nego u vazduhu.

Postrojenje u južnoj Engleskoj, na obali Engleskog kanala, smješteno je kod Centra za život u moru Vajmaut. Jedna cev prolazi ispod kamenite plaže i ulazi u more, odakle ispumpava morsku vodu i dovodi je na obalu.

Sikjur potom obrađuje morsku vodu tako što iz nje izbacuje ugljendioksid i vraća je u vodu gdje ona iznova apsorbuje ugljendioksid.

Rukovodilac projekta Pol Haloran kaže da voda sadrži oko 150 puta veću koncentraciju ovog gasa od vazduha, ali upozorava, u izjavi za BBC, da proces zahtijeva ogromne energetske potencijale.

Trenutno, Sikjur može da ispumpa oko 100 metričkih tona ugljendioksida godišnje, što je manje od emisije ugljendioksida koju oslobađa jedan putnički avion dok prelazi Atlantski okean.

Međutim, Sikjur smatra da ta tehnologija može da se unaprijedi do mnogo većih razmjera, to jest da ukloni 14 milijardi tona ugljendioksida godišnje ako samo jedan odsto površinske morske vode bude procesuiran.

Da bi sve to bilo izvodljivo, sistem mora dobijati pogonsku energiju iz obnovljivih izvora, moguće od solarnih panela koji bi bilo postavljeni na površinu mora.